CSMN > Ed's files > Heresies > NAR New Apostolic Reformation
Nieuw Apostolische Reformatie
English
De Nieuw-Apostolische Reformatie, of NAR, is een onbijbelse religieuze beweging die de nadruk legt op ervaring boven de Schrift, mystiek boven doctrine, en hedendaagse “apostelen” boven de gewone tekst van de Bijbel. Van bijzonder onderscheid in de Nieuw-Apostolische Reformatie zijn de rol en macht van spirituele leiders en wonderdoeners, de ontvangst van “nieuwe” openbaringen van God, een te grote nadruk op spirituele oorlogvoering en het streven naar culturele en politieke controle in de samenleving. Het zoeken naar tekenen en wonderen in de NAR gaat altijd gepaard met schaamteloze valse leerstellingen. De groei in de Nieuw-Apostolische Reformatie wordt voornamelijk gedreven door kleine groepen en gemeentestichting, vaak volledig onafhankelijk van een oudergemeente. De beweging wordt niet centraal gecontroleerd, en veel van haar volgers zullen zichzelf niet identificeren als onderdeel ervan of zelfs de naam herkennen. Toch houden duizenden kerken en miljoenen gelovigen zich aan de leer van de Nieuw-Apostolische Reformatie. Populaire leraren die bij de Nieuw-Apostolische Reformatie betrokken zijn, zijn onder meer C. Peter Wagner, Rick Joyner en Kim Clement. De Nieuw-Apostolische Reformatie leert dat Gods bedoelde vorm van kerkbestuur apostelen en profeten zijn, die leiding hebben over evangelisten, predikanten en leraren. Dit was echter niet het geval voor de overgrote meerderheid van de christelijke geschiedenis. Dus, volgens de Nieuw-Apostolische Reformatie, begon God de afgelopen dertig tot veertig jaar profeten en apostelen te herstellen. Pas nu, als de kerk op de juiste manier wordt geleid door de juiste spirituele leiders, kan ze haar opdracht vervullen. Deze commissie wordt gezien als meer dan spiritueel, aangezien ze culturele en politieke controle omvat. In de Nieuw-Apostolische Reformatie worden apostelen gezien als de hoogste van alle spirituele leiders, speciaal bekrachtigd door God. Ware volwassenheid en eenheid, volgens de Nieuw-Apostolische Reformatie, wordt alleen gevonden in degenen die zich onderwerpen aan de leiding van hun apostelen. Volgens deze leer zullen deze leiders steeds grotere bovennatuurlijke krachten ontwikkelen als de kerk zich achter de apostelen verenigt. Dit omvat uiteindelijk de mogelijkheid om massale genezingen uit te voeren en de wetten van de fysica op te schorten. Deze tekens zijn bedoeld om een enorme golf van bekeerlingen tot het christendom aan te moedigen. Deze apostelen zijn ook voorbestemd om een grote overdracht van rijkdom te ontvangen (in de eindtijd), wat de kerk in staat zal stellen om Gods koninkrijk op aarde te vestigen. Profeten in de Nieuw-Apostolische Reformatie zijn bijna net zo belangrijk als apostelen. Deze mensen zijn gemachtigd om “nieuwe” openbaringen van God te ontvangen die de kerk zullen helpen bij het vestigen van heerschappij. Volgens de Nieuw-Apostolische Reformatie kunnen alleen profeten, en af en toe apostelen, nieuwe openbaringen krijgen. Evangelisten, pastors en leraren kunnen dat niet. De nieuwe openbaringen van de profeten zijn cruciaal om de wereld te overwinnen, en het succes van de kerk hangt af van het feit dat de apostelen de informatie die de profeten verstrekken, opvolgen. De meeste van hun profetieën zijn buitengewoon vaag en gemakkelijk te herinterpreteren, en de Nieuw-Apostolische Reformatie is bereid ze te wijzigen, aangezien ze voor zichzelf geen norm voor onfeilbaarheid stellen. Volgens het nieuw-apostolische denken verloor de mensheid haar heerschappij over de aarde als onderdeel van de val van Adam. Dus Jezus 'offer aan het kruis loste niet alleen onze zondeschuld op, maar het gaf de mensheid - specifiek de christenen - de kracht om de controle over de aarde terug te nemen. De Nieuw-Apostolische Reformatie ziet zeven gebieden waarop gelovigen zogenaamd mondig zijn en naar verwachting zullen domineren: overheid, kunst, financiën, onderwijs, religie, gezin en media. Hiervan beschouwt de Nieuw-Apostolische Reformatie de regering als de belangrijkste vanwege haar vermogen om alle andere facetten van het leven te beïnvloeden. Als gevolg hiervan moedigt de Nieuw-Apostolische Reformatie openlijk de christelijke controle over politiek, cultuur en zaken aan. In sommige opzichten is dit niets ongewoons, aangezien van mensen moet worden verwacht dat ze stemmen en lobbyen volgens hun overtuiging. De Nieuw-Apostolische Reformatie wordt er echter vaak van beschuldigd te streven naar regelrechte theocratie. Geestelijke oorlogvoering is volgens de Nieuw-Apostolische Reformatie bedoeld om wereldse zorgen op te lossen. Economische problemen of gezondheidsproblemen in een bepaalde stad worden bijvoorbeeld gezien als het resultaat van de invloed van een demonische geest. Gebed, onderzoek naar de specifieke naam van die demon en andere spirituele disciplines worden vervolgens toegepast in een poging om deze aanwezigheid te bestrijden. Dit is niet alleen nodig voor de gezondheid van de regio, maar ook omdat de kerk geen "heerschappij" over dat gebied kan nemen totdat de demonische controle is opgeheven. Bijbels gezien zijn er grote problemen met de Nieuw-Apostolische Reformatie. Beweren dat christenen toegang hebben tot bepaalde geestelijke gaven is één ding, maar hun kenmerkende benadering van de rol van apostelen en profeten is iets anders dan wat in de Bijbel wordt gevonden. Sterker nog, het ambt van apostel vereist eigenschappen die tegenwoordig onmogelijk zijn. Ware apostelen moeten bijvoorbeeld persoonlijke ooggetuigen zijn van de verrezen Christus (1 Korintiërs 9: 1; 15: 7-8), specifiek door Jezus aangeduid als apostelen (Galaten 1: 1; Handelingen 1: 2; Lucas 6:13), en reeds bevestigd door wonderbaarlijke tekenen (Matteüs 10: 1; 2 Korintiërs 12: 2; Handelingen 5:12). Het idee van nieuwe openbaringen van God, vooral degene die komen in de vorm van vage, gemakkelijk opnieuw te interpreteren mysteries, druist in tegen het idee van een geloof dat “eens en voor altijd” aan de mensheid is overgeleverd (Judas 1: 3). Het feit dat profetieën van de Nieuw-Apostolische Reformatie vaak vals blijken te zijn, suggereert een valse geest achter die voorspellingen (Deuteronomium 18:22). Hetzelfde geldt voor wonderen: de ideologische vader van de beweging, C. Peter Wagner, kondigde in 2001 het einde aan van de Europese gekkekoeienziekte - en de ziekte wordt nog steeds gediagnosticeerd en meer dan tien jaar later behandeld. De neiging van de Nieuw-Apostolische Reformatie om geestelijke oorlogvoering te behandelen als een soort gekerstende voodoo is niet alleen onbijbels, maar ook gevaarlijk. Evenzo is de nadruk op een aards koninkrijk in tegenspraak met Jezus 'eigen verklaring dat het Koninkrijk van God geestelijk was, niet politiek (Johannes 18:36). Het legt een ongezonde nadruk op politieke en wereldse goedkeuring, in plaats van op christelijke invloed. Hoewel het woord nieuw wordt gebruikt, is de Nieuw-Apostolische Reformatie eigenlijk een herwerking van een heel gewone, heel oude benadering. Sinds het begin van het christendom hebben verschillende groepen beweerd een "nieuwe openbaring" van God te hebben ontvangen om alle fouten van de huidige wereld te corrigeren. Deze bewegingen beweren dat 'echte' spiritualiteit of volwassenheid of waarheid alleen wordt gevonden door degenen die naar hun leiderschap luisteren. Sommige van deze sekten, zoals de Jehova's getuigen en het mormonisme, blijven bestaan en worden op zichzelf een religie. Anderen vervagen. Veel van wat de Nieuw-Apostolische Reformatie leert, heeft op zijn minst enige basis in de Schrift, zij het veel verder dan de bijbel beoogt. Dat maakt deze leerstellingen echter nog steeds onbijbels, en christenen moeten de leerstellingen van de Nieuw-Apostolische Reformatie en degenen die ervoor kiezen om ermee geassocieerd te worden, ronduit afwijzen.
De Nieuw-Apostolische Reformatie, of NAR, is een onbijbelse religieuze beweging die de nadruk legt op ervaring boven de Schrift, mystiek boven doctrine, en hedendaagse “apostelen” boven de gewone tekst van de Bijbel. Van bijzonder onderscheid in de Nieuw-Apostolische Reformatie zijn de rol en macht van spirituele leiders en wonderdoeners, de ontvangst van “nieuwe” openbaringen van God, een te grote nadruk op spirituele oorlogvoering en het streven naar culturele en politieke controle in de samenleving. Het zoeken naar tekenen en wonderen in de NAR gaat altijd gepaard met schaamteloze valse leerstellingen. De groei in de Nieuw-Apostolische Reformatie wordt voornamelijk gedreven door kleine groepen en gemeentestichting, vaak volledig onafhankelijk van een oudergemeente. De beweging wordt niet centraal gecontroleerd, en veel van haar volgers zullen zichzelf niet identificeren als onderdeel ervan of zelfs de naam herkennen. Toch houden duizenden kerken en miljoenen gelovigen zich aan de leer van de Nieuw-Apostolische Reformatie. Populaire leraren die bij de Nieuw-Apostolische Reformatie betrokken zijn, zijn onder meer C. Peter Wagner, Rick Joyner en Kim Clement. De Nieuw-Apostolische Reformatie leert dat Gods bedoelde vorm van kerkbestuur apostelen en profeten zijn, die leiding hebben over evangelisten, predikanten en leraren. Dit was echter niet het geval voor de overgrote meerderheid van de christelijke geschiedenis. Dus, volgens de Nieuw-Apostolische Reformatie, begon God de afgelopen dertig tot veertig jaar profeten en apostelen te herstellen. Pas nu, als de kerk op de juiste manier wordt geleid door de juiste spirituele leiders, kan ze haar opdracht vervullen. Deze commissie wordt gezien als meer dan spiritueel, aangezien ze culturele en politieke controle omvat. In de Nieuw-Apostolische Reformatie worden apostelen gezien als de hoogste van alle spirituele leiders, speciaal bekrachtigd door God. Ware volwassenheid en eenheid, volgens de Nieuw-Apostolische Reformatie, wordt alleen gevonden in degenen die zich onderwerpen aan de leiding van hun apostelen. Volgens deze leer zullen deze leiders steeds grotere bovennatuurlijke krachten ontwikkelen als de kerk zich achter de apostelen verenigt. Dit omvat uiteindelijk de mogelijkheid om massale genezingen uit te voeren en de wetten van de fysica op te schorten. Deze tekens zijn bedoeld om een enorme golf van bekeerlingen tot het christendom aan te moedigen. Deze apostelen zijn ook voorbestemd om een grote overdracht van rijkdom te ontvangen (in de eindtijd), wat de kerk in staat zal stellen om Gods koninkrijk op aarde te vestigen. Profeten in de Nieuw-Apostolische Reformatie zijn bijna net zo belangrijk als apostelen. Deze mensen zijn gemachtigd om “nieuwe” openbaringen van God te ontvangen die de kerk zullen helpen bij het vestigen van heerschappij. Volgens de Nieuw-Apostolische Reformatie kunnen alleen profeten, en af en toe apostelen, nieuwe openbaringen krijgen. Evangelisten, pastors en leraren kunnen dat niet. De nieuwe openbaringen van de profeten zijn cruciaal om de wereld te overwinnen, en het succes van de kerk hangt af van het feit dat de apostelen de informatie die de profeten verstrekken, opvolgen. De meeste van hun profetieën zijn buitengewoon vaag en gemakkelijk te herinterpreteren, en de Nieuw-Apostolische Reformatie is bereid ze te wijzigen, aangezien ze voor zichzelf geen norm voor onfeilbaarheid stellen. Volgens het nieuw-apostolische denken verloor de mensheid haar heerschappij over de aarde als onderdeel van de val van Adam. Dus Jezus 'offer aan het kruis loste niet alleen onze zondeschuld op, maar het gaf de mensheid - specifiek de christenen - de kracht om de controle over de aarde terug te nemen. De Nieuw-Apostolische Reformatie ziet zeven gebieden waarop gelovigen zogenaamd mondig zijn en naar verwachting zullen domineren: overheid, kunst, financiën, onderwijs, religie, gezin en media. Hiervan beschouwt de Nieuw-Apostolische Reformatie de regering als de belangrijkste vanwege haar vermogen om alle andere facetten van het leven te beïnvloeden. Als gevolg hiervan moedigt de Nieuw-Apostolische Reformatie openlijk de christelijke controle over politiek, cultuur en zaken aan. In sommige opzichten is dit niets ongewoons, aangezien van mensen moet worden verwacht dat ze stemmen en lobbyen volgens hun overtuiging. De Nieuw-Apostolische Reformatie wordt er echter vaak van beschuldigd te streven naar regelrechte theocratie. Geestelijke oorlogvoering is volgens de Nieuw-Apostolische Reformatie bedoeld om wereldse zorgen op te lossen. Economische problemen of gezondheidsproblemen in een bepaalde stad worden bijvoorbeeld gezien als het resultaat van de invloed van een demonische geest. Gebed, onderzoek naar de specifieke naam van die demon en andere spirituele disciplines worden vervolgens toegepast in een poging om deze aanwezigheid te bestrijden. Dit is niet alleen nodig voor de gezondheid van de regio, maar ook omdat de kerk geen "heerschappij" over dat gebied kan nemen totdat de demonische controle is opgeheven. Bijbels gezien zijn er grote problemen met de Nieuw-Apostolische Reformatie. Beweren dat christenen toegang hebben tot bepaalde geestelijke gaven is één ding, maar hun kenmerkende benadering van de rol van apostelen en profeten is iets anders dan wat in de Bijbel wordt gevonden. Sterker nog, het ambt van apostel vereist eigenschappen die tegenwoordig onmogelijk zijn. Ware apostelen moeten bijvoorbeeld persoonlijke ooggetuigen zijn van de verrezen Christus (1 Korintiërs 9: 1; 15: 7-8), specifiek door Jezus aangeduid als apostelen (Galaten 1: 1; Handelingen 1: 2; Lucas 6:13), en reeds bevestigd door wonderbaarlijke tekenen (Matteüs 10: 1; 2 Korintiërs 12: 2; Handelingen 5:12). Het idee van nieuwe openbaringen van God, vooral degene die komen in de vorm van vage, gemakkelijk opnieuw te interpreteren mysteries, druist in tegen het idee van een geloof dat “eens en voor altijd” aan de mensheid is overgeleverd (Judas 1: 3). Het feit dat profetieën van de Nieuw-Apostolische Reformatie vaak vals blijken te zijn, suggereert een valse geest achter die voorspellingen (Deuteronomium 18:22). Hetzelfde geldt voor wonderen: de ideologische vader van de beweging, C. Peter Wagner, kondigde in 2001 het einde aan van de Europese gekkekoeienziekte - en de ziekte wordt nog steeds gediagnosticeerd en meer dan tien jaar later behandeld. De neiging van de Nieuw-Apostolische Reformatie om geestelijke oorlogvoering te behandelen als een soort gekerstende voodoo is niet alleen onbijbels, maar ook gevaarlijk. Evenzo is de nadruk op een aards koninkrijk in tegenspraak met Jezus 'eigen verklaring dat het Koninkrijk van God geestelijk was, niet politiek (Johannes 18:36). Het legt een ongezonde nadruk op politieke en wereldse goedkeuring, in plaats van op christelijke invloed. Hoewel het woord nieuw wordt gebruikt, is de Nieuw-Apostolische Reformatie eigenlijk een herwerking van een heel gewone, heel oude benadering. Sinds het begin van het christendom hebben verschillende groepen beweerd een "nieuwe openbaring" van God te hebben ontvangen om alle fouten van de huidige wereld te corrigeren. Deze bewegingen beweren dat 'echte' spiritualiteit of volwassenheid of waarheid alleen wordt gevonden door degenen die naar hun leiderschap luisteren. Sommige van deze sekten, zoals de Jehova's getuigen en het mormonisme, blijven bestaan en worden op zichzelf een religie. Anderen vervagen. Veel van wat de Nieuw-Apostolische Reformatie leert, heeft op zijn minst enige basis in de Schrift, zij het veel verder dan de bijbel beoogt. Dat maakt deze leerstellingen echter nog steeds onbijbels, en christenen moeten de leerstellingen van de Nieuw-Apostolische Reformatie en degenen die ervoor kiezen om ermee geassocieerd te worden, ronduit afwijzen.