Ed's files > Headlines > End times > Post-tribulationism
Post-tribulationisme
English
Het post-tribulationisme leert dat de opname plaatsvindt aan het einde of tegen het einde van de verdrukking. Op dat moment zal de kerk Christus in de lucht ontmoeten en dan naar de aarde terugkeren voor het begin van het Koninkrijk van Christus op aarde. Met andere woorden, de Opname en de Tweede Komst van Christus (om Zijn Koninkrijk op te richten) vinden bijna gelijktijdig plaats. Volgens deze visie gaat de kerk door de hele zevenjarige verdrukking. Het rooms-katholicisme, de Griekse orthodoxie en veel protestantse denominaties omarmen een post-tribulationistische kijk op de opname. Een sterk punt van post-verdrukking is dat Jezus, in zijn uitgebreide verhandeling over de eindtijd, zegt dat Hij zal terugkeren na een "grote verdrukking" (Mattheüs 24:21, 29). Ook vermeldt het boek Openbaring, met al zijn verschillende profetieën, slechts één komst van de Heer - en die vindt plaats na de verdrukking (Openbaring 19-20). Passages zoals Openbaring 13: 7 en 20: 9 ondersteunen ook het post-tribulationisme in die zin dat er duidelijk heiligen in de verdrukking zullen zijn. Ook wordt de opstanding van de doden in Openbaring 20: 5 "de eerste opstanding" genoemd. Post-tribulationisten beweren dat, aangezien deze "eerste" opstanding plaatsvindt na de verdrukking, de opstanding geassocieerd met de opname in 1 Tessalonicenzen 4:16 pas dan kan plaatsvinden. Post-tribulationisten wijzen er ook op dat Gods volk historisch gezien tijden van intense vervolging en beproeving heeft meegemaakt. Daarom, zeggen ze, zou het niet moeten verbazen dat de kerk ook de Grote Verdrukking van de eindtijd meemaakt. In verband hiermee onderscheidt de post-tribulationistische kijk in het boek Openbaring "de toorn van Satan" (of "de toorn van de mens") van "Gods toorn". De toorn van Satan is gericht tegen de heiligen, en God laat het toe als een middel om Zijn gelovigen te reinigen. Aan de andere kant wordt Gods toorn uitgestort over de Antichrist en zijn goddeloze koninkrijk, en God zal Zijn volk tegen die straf beschermen. Een zwakte van post-tribulationisme is de duidelijke leer van de Schrift dat degenen die in Christus zijn niet onder veroordeling staan en nooit de toorn van God zullen ervaren (Romeinen 8: 1). Hoewel sommige oordelen tijdens de Verdrukking specifiek gericht zijn op de niet-geredden, zullen vele andere oordelen, zoals de aardbevingen, vallende sterren en hongersnoden, de verlosten en niet-geredden in gelijke mate beïnvloeden. Dus als gelovigen door de verdrukking gaan, zullen ze de toorn van God ervaren, in tegenspraak met Romeinen 8: 1. Post-tribulationisten hebben ook moeite met het verklaren van de afwezigheid van het woord kerk in alle bijbelse passages die verband houden met de verdrukking. Zelfs in Openbaring 4 - 21, de langste beschrijving van de verdrukking in de hele Schrift, komt het woord kerk nooit voor. Post-tribulationisten moeten aannemen dat het woord heiligen in Openbaring 4 - 21 de kerk betekent, hoewel een ander Grieks woord wordt gebruikt. En een laatste zwakte van de post-tribulationistische visie wordt gedeeld door de andere twee theorieën: namelijk de Bijbel geeft geen expliciete tijdlijn met betrekking tot toekomstige gebeurtenissen. De Schrift leert niet uitdrukkelijk de ene kijk op de andere, en daarom hebben we verschillende meningen over de eindtijd en enige variatie over hoe de gerelateerde profetieën geharmoniseerd zouden moeten worden. Deze website geeft een overzicht van mensen die de positie na de verdrukking innamen. Het is een lange lijst. Deze theologen uit het verleden zijn onder hen: Augustine, Wycliffe, Luther, Tyndale, Calvin, Bunyan, Edwards, Wesley, Whitefield, Newton, Finney, Lewis, Murray, Watchman Nee. In onze dagen zien we: Randy Alcorn, J.Sidlow Baxter, Allistair Begg, Hank Hanegraaf, Matthew Henry, D. James Kennedy, John Piper, R.C. Sproul, Charles Spurgeon, John R.W. Stott, Andrew Wommack en anderen. Naast de bovengenoemde zwakheden, denk ik dat er een probleem is met deze visie in termen van de afwezigheid van de bruiloft van Christus (de bruidegom) en de Kerk (de bruid) in de hemel.
Het post-tribulationisme leert dat de opname plaatsvindt aan het einde of tegen het einde van de verdrukking. Op dat moment zal de kerk Christus in de lucht ontmoeten en dan naar de aarde terugkeren voor het begin van het Koninkrijk van Christus op aarde. Met andere woorden, de Opname en de Tweede Komst van Christus (om Zijn Koninkrijk op te richten) vinden bijna gelijktijdig plaats. Volgens deze visie gaat de kerk door de hele zevenjarige verdrukking. Het rooms-katholicisme, de Griekse orthodoxie en veel protestantse denominaties omarmen een post-tribulationistische kijk op de opname. Een sterk punt van post-verdrukking is dat Jezus, in zijn uitgebreide verhandeling over de eindtijd, zegt dat Hij zal terugkeren na een "grote verdrukking" (Mattheüs 24:21, 29). Ook vermeldt het boek Openbaring, met al zijn verschillende profetieën, slechts één komst van de Heer - en die vindt plaats na de verdrukking (Openbaring 19-20). Passages zoals Openbaring 13: 7 en 20: 9 ondersteunen ook het post-tribulationisme in die zin dat er duidelijk heiligen in de verdrukking zullen zijn. Ook wordt de opstanding van de doden in Openbaring 20: 5 "de eerste opstanding" genoemd. Post-tribulationisten beweren dat, aangezien deze "eerste" opstanding plaatsvindt na de verdrukking, de opstanding geassocieerd met de opname in 1 Tessalonicenzen 4:16 pas dan kan plaatsvinden. Post-tribulationisten wijzen er ook op dat Gods volk historisch gezien tijden van intense vervolging en beproeving heeft meegemaakt. Daarom, zeggen ze, zou het niet moeten verbazen dat de kerk ook de Grote Verdrukking van de eindtijd meemaakt. In verband hiermee onderscheidt de post-tribulationistische kijk in het boek Openbaring "de toorn van Satan" (of "de toorn van de mens") van "Gods toorn". De toorn van Satan is gericht tegen de heiligen, en God laat het toe als een middel om Zijn gelovigen te reinigen. Aan de andere kant wordt Gods toorn uitgestort over de Antichrist en zijn goddeloze koninkrijk, en God zal Zijn volk tegen die straf beschermen. Een zwakte van post-tribulationisme is de duidelijke leer van de Schrift dat degenen die in Christus zijn niet onder veroordeling staan en nooit de toorn van God zullen ervaren (Romeinen 8: 1). Hoewel sommige oordelen tijdens de Verdrukking specifiek gericht zijn op de niet-geredden, zullen vele andere oordelen, zoals de aardbevingen, vallende sterren en hongersnoden, de verlosten en niet-geredden in gelijke mate beïnvloeden. Dus als gelovigen door de verdrukking gaan, zullen ze de toorn van God ervaren, in tegenspraak met Romeinen 8: 1. Post-tribulationisten hebben ook moeite met het verklaren van de afwezigheid van het woord kerk in alle bijbelse passages die verband houden met de verdrukking. Zelfs in Openbaring 4 - 21, de langste beschrijving van de verdrukking in de hele Schrift, komt het woord kerk nooit voor. Post-tribulationisten moeten aannemen dat het woord heiligen in Openbaring 4 - 21 de kerk betekent, hoewel een ander Grieks woord wordt gebruikt. En een laatste zwakte van de post-tribulationistische visie wordt gedeeld door de andere twee theorieën: namelijk de Bijbel geeft geen expliciete tijdlijn met betrekking tot toekomstige gebeurtenissen. De Schrift leert niet uitdrukkelijk de ene kijk op de andere, en daarom hebben we verschillende meningen over de eindtijd en enige variatie over hoe de gerelateerde profetieën geharmoniseerd zouden moeten worden. Deze website geeft een overzicht van mensen die de positie na de verdrukking innamen. Het is een lange lijst. Deze theologen uit het verleden zijn onder hen: Augustine, Wycliffe, Luther, Tyndale, Calvin, Bunyan, Edwards, Wesley, Whitefield, Newton, Finney, Lewis, Murray, Watchman Nee. In onze dagen zien we: Randy Alcorn, J.Sidlow Baxter, Allistair Begg, Hank Hanegraaf, Matthew Henry, D. James Kennedy, John Piper, R.C. Sproul, Charles Spurgeon, John R.W. Stott, Andrew Wommack en anderen. Naast de bovengenoemde zwakheden, denk ik dat er een probleem is met deze visie in termen van de afwezigheid van de bruiloft van Christus (de bruidegom) en de Kerk (de bruid) in de hemel.